Όλοι στον αγώνα ενάντια στην ακρίβεια και στην φοροληστεία, για την υπεράσπιση του εργατικού- λαϊκού εισοδήματος
Για Συλλογικές Συμβάσεις με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς
ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΤΩΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΩΝ ΜΑΣ!
Δεν διαλέγουμε ιμπεριαλιστή. Έχουμε ήδη διαλέξει πλευρά. Είμαστε με τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση και τους πολέμους!
Η απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας είναι η τυπική έναρξη ενός πολέμου που προετοιμαζόταν για καιρό στο έδαφος της συσσωρευμένης έντασης και του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ/ΝΑΤΟ- ΕΕ- Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης και όχι μόνο, για τα κέρδη των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Έναν σκληρό ανταγωνισμό που οδηγεί σε ένα ακόμη ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ευρώπη, 23 χρόνια μετά τη Γιουγκοσλαβία.
Οι εργαζόμενοι σήμερα δεν έχουν κανένα συμφέρον να ευθυγραμμιστούν πίσω από την μία ή την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη, πίσω από τον έναν ή τον άλλο ληστή για να υπηρετηθούν τα συμφέροντα των πετρελαιάδων, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων όπλων. Κανείς να μην στοιχηθεί πίσω από δυνάμεις που δολοφονούν και ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους στις χώρες τους στραγγαλίζοντας τα δικαιώματά τους.
Καταγγέλλουμε επίσης τα δουλεμπορικά γραφεία, που εκμεταλλευόμενοι τον πόλεμο , τον πόνο και την ανάγκη του ουκρανικού λαού υπόσχονται ότι μπορούν «να φέρουν πολλούς εργαζόμενους από την Ουκρανία» με ότι «απαιτήσεις» έχουν οι εργοδότες σε ότι πόστο ξενοδοχείου ή όπου αλλού θέλουν!
Η κυβέρνηση της ΝΔ αναλαμβάνει τεράστιες ευθύνες για τη συμμετοχή της χώρας μας στον πόλεμο και για τους μεγάλους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν για τον ελληνικό λαό.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ! Δε θα πληρώσουμε με φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία, με διακοπές ρεύματος και δυσβάστακτους λογαριασμούς τους πολεμικούς εξοπλισμούς.
Δε μπορούμε να αποδεχτούμε να έρχεται σε εμάς ο λογαριασμός των ανατιμήσεων στο πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, την βενζίνη, το ηλεκτρικό ρεύμα, στο ψωμί, στο Super Market για να μη θιχτεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Δε δεχόμαστε να δουλεύουμε χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με μισθούς και μεροκάματα που δεν φτάνουν να καλύψουν τις βασικές και οξυμένες ανάγκες. Την ίδια στιγμή που ο